Μανδραγόρας, τρόπος συλλογής δρόγης

Ο μανδραγόρας, είναι πόα πολυετής με προτίμηση σε ημιορεινές περιοχές και σκληρά εδάφη ενώ συγκαταλέγεται στα φαρμακευτικά βοτανα από την αρχαιότητα. Χαρακτηριστική είναι η όψη της ρίζας, η οποία μοιάζει με ανθρώπινη μορφή και μεγάλο μέρος των μύθων γύρω από τις ιδιότητες του, οφείλεται σε αυτή. Στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο είναι αυτοφυής, και γνωστός από την αρχαιότητα. Απαντάται με μεγαλύτερη συχνότητα στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο. Το φυτό μανδραγόρας, είναι έντονα τοξικό και παραισθησιογόνο, με μεγάλα άνθη, καρπό κίτρινο και ρίζα βαθιά με τη χαρακτηριστική όψη που αναφέραμε.

Όπως είναι γνωστό, χρησιμοπιούσαν κατά την αρχαιότητα αλλά και στη λαϊκή παράδοση ως φυλαχτό για προστασία από θάνατο ή ασθένεια. Μάλιστα υπήρχε ο φόβος ότι όταν ξεριζωνόταν, λόγω του ανθρώπινου σχήματος που έχει η ρίζα, έβγαζε μια κραυγή που τρέλαινε όποιον την άκουγε.

Συλλέγονται τα φύλλα το καλοκαίρι και η ρίζα το φθινόπωρο. Το φυτό αυτό δεν ενδείκνυται για εσωτερική χρήση, είναι δηλητήριο για τον οργανισμό λόγω των επικίνδυνων παρενεργειών του. Η χρήση του περιορίζεται στην εξωτερική εφαρμογή με πολλές όμως θεραπευτικές ιδιότητες. Η τοξικότητά του μανδραγόρα οφείλεται στην περιεκτικότητα σκοπολαμίνης, υοσκυαμίνης και ατροπίνης, αλκαλοειδών που υπάρχουν σε μεγάλη περιεκτικότητα στη ρίζα.

Διαβάστε περισσότερα για τις θεραπευτικές ιδιότητες του μανδραγόρα.